ct 8 trutututututututututututut

łuhuhuhuhuhu

Obudziłem się rano i przeciągnąłem.

Coraz mniej czasu do balu.

Skrzywiłem się. Nie chciałem tu ojca. A w szczególności nie chciałem, żeby był jednym z jury.
Westchnąłem, wstałem z łóżka i powlokłem się do łazienki.

Wstałam i od razu zaburczało mi w brzuchu. Ubrałam swoje zwyłe ubranie (za duży swetr plus jakieś spodnie najczęściej leginsy) kapelutek i torbę do której wrzuciłam zeszyt i aparat. tak wyposarzona ruszyłam do kuchni.

Obudziłem się i od razu przypomniałem sobie, że dziś przyjeżdżają siostry. Deprecha. Po co one przyjeżdżają już dziś??? A no tak bo rodzice wyjeżdżają i nie zostawią ich samych w domu. Przewróciłem się na brzuch, chowając twarz w poduszce.
Jakoś zwlokłem się z łóżka i podreptałem do kuchni ziewając całą drogę. Po drodze wpadłem na tą nową Nasty.
- Cześć - przywitałem się przyjacielsko.

-Hej -odpowiedziałam i weszłam do kuchni postawiłam na jejecznicę Chyba będzie grzecznie się go zapytać czy nie chce nic zjeść??
-Chcesz jajecznicę ?? -powiedziałam odwracając się do Uriego

Do balu coraz mniej czasu.
Wstałam i przeciągnęłam się, nucąc jakiś dziki soundtrack z gry fantasy.
Uznałam, że zapukam do Miry.

- Yo, można?

- Pewnie - odpowiedziałem z uśmiechem. Super kolejna dziewczyna, która umie gotować. Trzeba się z nią zaprzyjaźnić, może będzie mnie karmić.
- Ale ostrzegam nie pomogę ci za wiele, szczerze mówiąc wogule ci nie pomogę. Lepiej trzymać mnie z dala od gotowania czegoś poważniejszego od kanapek. - powiedziałem uśmiechając się przepraszająco. - A tak wogule jak tam pierwsza noc w centrum??? Dobrze ci się spało???- spytałem żeby nawiązać jakąś konwersację czy cuś.

Wstałam wyjątkowo wcześnie, koło piątej rano, ubrałam się (dżinsy, granatowo-beżowy sweter w szerokie paski + nieśmiertelne granatowe trampki) i od razu kopsnęłam się do miasta odebrać sukienkę. Poszło w sumie całkiem szybko. Przy okazji kupiłam też buty i wpadłam do fryzjera podciąć końcówki. Zmieniłam też trochę fryzurę - z niechlujnego cięcia wykonanego nożyczkami do papieru (yup), przerzuciłam się na profesjonalnie wykonane, lekko asymetryczne - po lewej stronie, tam gdzie miałam grzywkę włosy były nieco dłuższe, po prawej lekko krótsze. Uzupełniłam też niedobory w kosmetykach i zasadniczo zdążyłam wrócić do centrum koło ósmej rano (swoją drogą nie mam zielonego pojęcia czemu ci szaleńcy otwierają swoje zakłady tak wcześnie, lol) i właśnie miałam się zabierać za sprzątanie ogromnego bajzlu, który pozostawiłam po sobie wczoraj, kiedy do moich drzwi zapukała Saku.

- Jasne, wchodź! - zakrzyknęłam.

Obudziłem się około 8 rano.
Ale popatrzyłem na zegarek i stwierdziłem, że nie chce mi się wstawać. No to leżę, bo kto mi zabroni.

-Nic się nie stało, przezwyczaiłam się że sama gotuję -powiedziałam smutno na wspomnienie rodziców. Wzięłam i zaczęłam robić jajecznicę na maśle. Usłyszałam potok słów bardzo dużo słów Dobrze że on gada a nie ja musze zadawać pytania uśmiechnęłam się
-było dobrz to była moja pierwsza noc bez mojej sistrzyczki, ale musze powiedzieć że dobrze mi minęła. -uśmiechnęlam się Mam nadzieję że Eli szybko wyzdrowieje. Zdjęłam jajecznicę i zaczełam kroić pomidory, ogórki itp. Wyjęlam chleb, wędlinę i ser.
-Chyba za dużo zrobiłam to jest co najmniej na 6 osób -powiedziałam lekko załamana

Toteż weszłam, wzdychając głęboko.
- Dużo kasy, dużo wyboru, bal, pomocy.
Wyrecytowałam moją prośbę, poprawiając lekko czarną koronkową sukienkę do połowy uda. Odchyliłam się, kątem oka zerkając na lustro. Wianek się nie przechylał, to dobrze.
- I chyba się farbnę. I w ogóle trochę poprawię wygląd, meh.

- Soko tu jest dużo ludzi, ktoś głodny zawsze sie znajdzie - powiedzaiłem chcąc ją pocieszyć.

Uśmiechnęłam się do niej.

- Myślę, że bardziej szalenie niż niebieskie włosy już nie może być, ale jeśli chcesz... Pokazuj co tam masz, to ci pomogę.

-Mam nadzieję, że ktoś tu zaraz wbije i to zje -powiedziałam i siadłam do stołu

Wstałam, umyłam się i ubrałam (brązowe sweterki do ziemi wymiatają), po czym wlazłam Naosiowi do pokoju. Podeszłam do niego i przeczochrałam go po włosach. Jak zawsze.

- Hej, Ariś - wymamrotałem niewyraźnie w poduszkę, nie zmieniając pozycji.

Nie chciało mi sie jeszcze iść do kuchni to uznałem, że pójdę do Miran i Saku.
Ja taki kulturalny, że zapukałem do tych drzwi.

Rzuciłam jej tableta z otwartą stroną i szybko usiadłam na łóżku, otrzepując się.
Dziwny nawyk z tym klepaniem się ze zdenerwowania w sumie, ale csi.

Odłożyłam na chwilkę tableta na bok i pozgarniałam kartki wpychając je do losowych szuflad, po czym wzięłam urządzenie do ręki i otworzyłam Ishiemu drzwi, jednocześnie przeglądając zdjęcia na tablecie.

Wybrałam kilka zdjęć i otworzyłam je w nowej karcie, przekazując tableta Saku.

- Te mi się najbardziej podobają.

Wszedłem do środka.

- Hej. Co robicie? - usiadłem na łóżku Miran, koło Saku.

- Wybieramy dla Saku sukienkę na bal.

Westchnąłem.

- Też muszę poprzeglądać jakieś stroje - wymamrotałem, a potem zwróciłem się do Sakury: - Pokażesz swoje propozycje?

Skuliłam się, kładąc brodę między kolanami.
- Ale to ma być niespodzianka... - wymamrotałam w tablet.

Wcinałem jajecznicę Nasty, gdy nagle ogarnęło mnie złe przeczucie. Jednak niczym każdy bohater gównianej creepypasty zignorowałem je.


-------------------------------------------------------------------------------------------------

Tymczasem przed centrum treningowe zajechało różowe Lamborghini. Kierowca z piskiem zahamował przed samym wejściem.
Od strony kierowcy wysiadła wysoka dziewczyna z włosami sięgającymi niemal kolan. Odrzuciła z twarzy różowe loki z niebieskimi pasemkami i ściągnęła okulary słoneczne umieszczając je we włosach. Dziewczyna miała na sobie krótką białą sukienkę i wysokie obcasy.
Jej strój i zachowanie wyraźnie kontrastowały z jej pasażerką, która wygramoliła się z samochodu zarzucając różowy plecak pandę na ramię.
Dróga dziewczyna była niska, miała sięgająca pasa niebieskie włosy oraz jedno oko niebieskie drugie zielone. Ubrana była Granatowy sweterek w gwiazdki, czerwoną spódniczkę i zielone trampki.
Pierwsza dziewczyna spojrzała na centrum swoimi fiołkowymi oczami.
- Ale super, no nie Hiyorin??? - spytała swoją towarzyszkę.
- Nie bardzo mnie interesuje tutejsza architektura - odparła Hiyorin nie przestając czytać czegoś w swoim telefonie. - Rusz tyłek Hime trzeba znaleźć Koneko.

Wywróciłem oczami.

- Dziewczyny i te ich sekrety.. - uśmiechnąłem się leciutko jednym kącikiem ust.