BAL

- Goście już się zebrali, najwyższy czas na otworzenie sali balowej. Za kilka minut dwudziesta pierwsza. - zakomendowałam, zaraz po upewnieniu się, że dla każdego z gości, łącznie z członkami rodzin moich podopiecznych zostało przygotowane miejsce noclegowe w jednym z pustych pokoi.

- Mam nadzieje, że wzmocniłaś ochronę, Asalie. Kto wie, czy ktoś przypadkiem nie zechciałby się tutaj włamać. - usłyszałam głęboki męski głos. Odwróciłam się.

- Oczywiście panie premierze, możesz być pan przekonany, że nie poczyniłam żadnych przygotowań w tym kierunku. - oznajmiłam. - Ochrona jak zwykle wkroczy dopiero w momencie krytycznym, jeśli takowy nastąpi.

- Asalie, te dzieciaki mogą być w niebezpieczeństwie. Sama wiesz, że znajdują się tutaj osoby o wysokim pochodzeniu i stanowisku w hierarchii społecznej.

- Panie premierze, jestem przekonana, że moi podopieczni potrafią sobie doskonale poradzić w każdej krytycznej sytuacji. - odparłam sztywno, po czym zwróciłam się do jednego z moich współpracowników - A teraz proszę wystosować odpowiednią wiadomość elektroniczną z wiadomością o rozpoczęciu balu i natychmiast otworzyć bramy. Jeśli przytrzymamy ich jeszcze chwilę na zewnątrz okażemy niegościnność i niepunktualność.

- Asalie...

- Panie premierze. - przerwałam mu. - Doceniam pańskie zdanie w każdej kwestii, tylko nie tej, jak wykonywać moją pracę. Uwierz mi pan, znam się na niej bardzo dobrze. I jeśli byłby pan na tyle uprzejmy prosiłabym o zwracanie się do mnie w sposób formalny, kiedy znajdujemy się w miejscu publicznym, dobrze?

- Asalie... - przerwał, gdy zgromiłam go spojrzeniem. - Pani dyrektor, traktuje pani to wszystko zbyt poważnie.

- Myli się pan. - odparłam spokojnie. - To pan traktuje to wszystko zbyt lekko.


#bonćanetom - nawet dyrektorka centrum i premier Acrine, którzy mogą się nigdy więcej tutaj nie pojawić majo backstory

Tuż przed wejściem na salę wpadłam na Aiena. Już >przebrany<, jak zawsze wyglądający jak wcielenie perfekcji.

- Nie spodziewałem się, że ją kiedykolwiek założysz. - uśmiechnął się do mnie na powitanie, komentując mój strój.

- Nie może siedzieć w szafie i się kurzyć, prawda? - wymamrotałam wymijająco.

Aien bez słowa, wziął mnie pod rękę i tak wkroczyliśmy do sali.

Po tym jak mój szofer odwiózł mnie pod Centrum Treningowe, wszedłem do budynku i od razu udałem się na salę, rozglądając się.

Sala była duża i bardzo elegancko, ładnie udekorowana. Pod jedną ze ścian stał bufet, a niedaleko były rozstawione paro-osobowe stoliki, a na nich były już nakrycia. Właśnie przy tych stolikach - niektórzy stali, a niektórzy siedzieli - zauważyłem dużą grupkę ludzi, którą stanowili goście mieszkających tu oraz osobistości takie jak byli mistrzowie, premier czy Dyrektorka Centrum. Nigdzie nie widziałem jeszcze Kaori, mojej żony.

Podszedłem do premiera i Dyrektorki Centrum, uśmiechając się elegancko i rozkładając delikatnie ręce.

- Ach, Asalie, Natanielu, jak miło Was znowu widzieć - odezwałem się, uścisnąłem mężczyźnie dłoń, a kobietę ucałowałem w jej dłoń.

Zamiast skierować się wprost na salę balową, zahaczyliśmy jeszcze o ogród. Czekał tam na nas bardzo wysoki osobnik w białym garniturze, palił papierosa.
- Luca, to Uri - Yuno wskazała na mnie - pilnuj żeby nic mu się nie stało.
Luca zmierzył mnie spojrzeniem. Mimowolnie się zarumieniłem. Mimo wszystko był przystojny.
- Hmmm, a więc to dziedzic Haszima Al Nahyana. Ładna sukienka - powiedział z sarkastycznym uśmiechem.
- Dobra koniec tych uprzejmości, idziemy ludzie.
Zostawiliśmy Lucę i poszliśmy na drugie piętro, gdzie znajdowała się sala balowa. Weszliśmy do środka, znajdowało się wiele osób, które kojarzyłem z przyjęć moich rodziców. 
Yuno rozglądała się uważnie wyszukując zagrożenia. Uznając że tern czysty poprowadziła nas wgłąb sali.

Uśmiechnęłam się do przybyłego.

- Ciebie również Masamune.

Nataniel tylko uścisnął mu dłoń, po czym spojrzał na mnie z wyrzutem.

- A do niego to po imieniu? - zwrócił się do mnie z pretensjami.

- Stanowisko zobowiązuje, panie premierze. - odparłam lekko, po czym odwróciłam się z powrotem do Masamune. - Mam nadzieje, że współczłonkowstwo w jury dzisiejszego eventu nie sprawia ci kłopotów.

Po chwili byliśmy całą trójką na drugim piętrze. Weszliśmy do środki i od razu poczułam jak uścisk się rozluźnia:
-O nie Eli ty nigdzie nie idziesz jak na razie -powiedziałam ściskając ją mocniej za rękę, a w rzeczywistości chciałam żeby ta dwójka przy mnie została jak na mój gust za dużo tutaj ludzi

Hime dostrzegła Naty i pomachała w jej kierunku. Dając jej znak, by podeszła.
- Kto to??? - spytałą Yuno.
- To Nasty byliśmy z nią w lunaparku - odparłem - bądź uprzejma, ale bez przesady. Znam ją od niedawna i nie jesteśmy zbyt bliskimi znajomymi. Ci dwoje to Tom i Eli jej rodzeństwo.

- Ależ nie, to zaszczyt móc w tym uczestniczyć. I, Natanielu, uśmiechnij się, jesteśmy wśród ludzi - napomniałem go z lekkim uśmiechem. Zdawałem sobie sprawę z jego niechęci, ale nic sobie z niej nie robiłem. Przejdzie mu. Jak zawsze.

Zauważyłam Hime jak do mnie mach więc wzięłam rodzeństwo i podeszłam do nich przy okazji dostrzegłam nieznajomą osóbkę:
-Hej jestem Nasty -powiedziałam uśmiechając się miło
Ja ejstem Tom -powiedział mój brat robiąc szelmowski uśmiech No nie zaczynie chyba zaraz flirtować . Eli przyglądała sie chwilę:
-Łaaaaaaaaał księżniczki i książę jestem Eli wasze wysokości -mała wykonała dygnięcie a ja się zaśmiałam

- Jak myślisz - rzucił Aien lekko. - Która para będzie pierwsza na parkiecie?

Przez chwile nie odpowiadałam, analizując swój lekki dyskomfort.

- Jeśli nikt się nie będzie kwapił do tańca. - westchnęłam. - To przypuszczam, że męską częścią tej pary będziesz ty.

- Cieszę się. Jeśli wszystko pójdzie jak trzeba liczę na organizowanie podobnych imprez również w przyszłości. - odpowiedziałam.

Nataniel zignorował jego uwagę, ale przynajmniej przestał wszystko komentować.

Wchodząc w rolę Yuno uśmiechnąłem się szeroko i dygnąłem w stronę Eli.
- To Yuno nasza siostra. Miała małe opóźnienie, nie mogła się wcześniej urwać ze szkoły - wyjaśniła Hime.
- Miło mi was poznać - powiedziałem, naśladując głos Yuno, co nie było trudne bo nawet głos mam dziewczęcy.

Zeszliśmy z Natsuo po schodach i zatrzymaliśmy się w drzwiach sali balowej. Było naprawdę ładnie. Jak zauważyłem, nie było jeszcze wszystkich uczestników, głównie brakowało osób z Ostrzami oraz trochę członków ich rodzin.

- Tam jest tata - powiedział cicho Natsu i pokazał go ruchem głowy, a ja podążyłem za nim spojrzeniem. Na chwilę serce mi zaczęło szybciej bić, ale prędko wróciło do normalnego rytmu. Przecież nie ma się czym denerwować.

- Nie ma jeszcze Kaori - zauważyłem równie cicho co mój brat przed chwilą.

Osobiście uważałem, że prezentujemy się całkiem nieźle. Natsuo, ubrany lekko, prezentował się chłopięco i nie wyglądał ani na starszego, ani na młodszego niż jest. Kaori idealnie dobrała ubrania.

Natomiast ja też nie byłem ubrany jakoś bardzo elegancko [jkbc. marynarke ma taką jak Natsuo, tylko to się zmienia xd].

Posłaliśmy sobie z bratem pojednawcze spojrzenia i ramię w ramię przekroczyliśmy próg sali.

Spojrzałam po twarzach i zauważyłam że Uri jest zbyt podejrzliwy co do wszystkich jakby szukał zagrożenia, zaś jego sistra miała trochę zachwiany głos coś mi tu zaczęło nie pasować jednak odpuściłam sobie może keidyś siię dowiem:
-Może chce panienka zatańczyć ?? -rzekł Tom do rzekomej siostry Uriego która dygnęła do Eli

- W razie czego pamiętaj, że masz moje wsparcie - zapewniłem ją, trochę swobodniej, zaczęła mi się udzielać atmosfera balu.

Przekroczyłam próg sali w mojej białozłotej sukience. Myślałam, że zaraz się w niej zgubię, ale ostatecznie materiał był lekki i opadał.
- Cześć, Natsu - przywitałam się ponownie - jak było z Mirą i Zeke? Widzę, że przeżyłeś - wyszczerz.

Zeke:
Stanąłem za Miran i... o rany, chyba Aienem. No kij. Nie wiedziałem, co mam ze sobą zrobić.

- Wiesz, jeśli będzie wiało nudą, to chętnie zobaczyłbym jak twoja sukienka wiruje na parkiecie. - stwierdził z uśmiechem.

- Musiało by chyba strasznie wiać żebyś tańczył z własną siostrą. - prychnęłam.


Strój Mirci bo nie wrzucałam:

sukienka (tylko delikatnie bardziej zielona)
buty (tylko, że cieliste)
spinka

Zbiegłem po schodach, ciągnąc za sobą Ariko, czego robić nie powinienem, ale tak bywa. Stanąłem na progu sali.

- Łaaa, ale odlot! - zachwyciłem się i poprawiłem chustkę [spodnie z małymi przetarciami i bez tego czegoś niebieskiego, a bluzka z kapturkiem, który ma zarzucony na głowę, of kors].

Zauważyłem w rogu Nasty, jej rodzeństwo, Uri'ego, Hime, Hiyorin i jakąś dziewczynę, pewnie kolejną siostrę. Pociągnąłem Ariko w tamtą stronę.

- Hejka - przywitałem się ze wszystkimi.

Spojrzałem niepewnie na Yuno, jednak ta skinęła tylko głową. Tak więc podążyłem za Tomem na parkiet. Tom podał mi rękę i przyciągną do siebie, prowadząc w tańcu. Zapomniałem o tańcach , cały wieczór będę musiał pamętać, ze nie ja dziś prowadzę.

Nataniel wymówił się jakimiś obowiązkami służbowymi i zostawił nas samych.

- Nie omieszkam się skorzystać jeśli będzie ku temu potrzeba. - uśmiechnęłam się do niego. - Kaori przyjdzie?

- No co ty, oni są świetni - zaśmiał się Natsuo.

Westchnąłem i popatrzyłem na Sakurę z aprobatą.

- Zmiana koloru wyszła ci na dobre. Ślicznie wyglądasz - powiedziałem szczerze.

Rozejrzałem się trochę niespokojnie, patrząc w stronę drzwi.

- Tak, na pewno. Prawdę mówiąc, spóźnia się - westchnąłem. Była już prawie 21. - To do niej niepodobne. Mam nadzieję, że wszystko w porządku - zmarszczyłem delikatnie czoło.

Widziałam jak Tom prowadzi tą dziewczynę jednak dalej mi coś nie pasowało zaczęłam się zastanawiać gładząc suknię i rozglądając się na boki uważając bykwiaty nie wyleciały z fryzury. Po chwili usłyszłam znajomy głos:
-Hej -odpowiedziałam
-Miły pan!!! -krzyknęła Eli i podleciała do Naokiego

Podtrzumując kieckę

jakby ktoś nie wiedział, co to kiecka:

jedną rączką pohasałam z Naosiem w trybie radosnego Malfoja, z gracją sunąc w dziewięcio-centymentrowych koturno-baletkach