9

Popatrzyłam na niego i pochyliłam się tak, że moje usta były tylko kilka centymetrów od jego.
-Poczekaj, aż przyjadę.-Wyszeptałam.

- Już nie mogę się doczekać.

Uśmiechnęłam się.
-Nie prowokuj mnie bardziej...

- Lubię cię prowokować, jesteś wtedy bardzo urocza - wyznałem.

Pora na przemeblowanie w moim pokoju. Wchodząc drzwiami po prawej stronie tuż pod oknem znajduje się moje łóżko, obok jest biurko na którym znajduje się urządzenie nazywane komputerem tylko ze względu na ludzkie przyzwyczajenia. Na wprost znajduje się szafa z moimi ubraniami. Na lewo od drzwi znajduje się wielkie terrarium, w którym zamontowałem oświetlenie dla mojej gadziny, oraz wstawiłem kilka kamieni i roślinek. Podłogę przysypałem ziemią. 
Teraz siedzę z moją agamą na łóżku i się zastanawiam. Zastanawiam się nad imieniem dla niego. Ciężki wybór... Wiem! Nazwę go Qebehsenuef ! Piękne i odpowiednio dostojne imię dla mojego gada. 
- Od teraz nazywasz się Qebehsenuef. - Oznajmiłem mojemu koledze. - Jakieś obiekcje? 
Gad tylko otworzył paszczę ukazując szereg ostrych zębów. Przy odrobinie dobrej woli można to wziąć za uśmiech. 
- Masz może ochotę coś zjeść? - Najwidoczniej mnie rozumie bo widocznie się ożywił. Wyciągam kawałek suszonego mięsa i kroje go na kilka mniejszych porcji. Kładę jedną przed Qebehsenuefem, drugą wkładam sobie do ust. Przeżuwając swoją porcję przyglądam się jak mój przyjaciel pochłania swoją porcję rozdrabniając ją szponami i zębami.

Zmierzyłam go wzrokiem.
-Grabisz sobie...

- Czy zeka mnie za to kara? - spytałem uśmiechając się do niej wesoło.

-I to duża. A zaczyna się teraz.-Uśmiechnęłam się i rozłączyłam.
Usiadłam na fotelu i popatrzyłam przed siebie.
-Chyba nie byłam za ostra? Prawda?

Yori jest taka urocze. Już nie mogę doczekać się tego co czeka mnie po jej powrocie.
A na razie...Pizza, albo nie lazania. Wyszukałem w necie jakiejś restauracji w pobliżu serwującej lazanie. Mam nawet kilka. Będę musiał wypróbować je wszystkie i ocenić, gdzie podają najlepszą.
Zdecydowałem, że nie jestem w nastroju na jedzenie w samotności, może zaproszę Nasty. Skierowałem się do jej pokoju, zapukałem i czekałem, aż mi otworzy.

Kiedy skończyłam komponować 5 utwór w tym dniu postanowiłam sprawdzić jak one brzmią w prktyce. Wzięłam podręczne pianino i zaczęłam grać utwór.

Nie otwierała mi przez dłuższy moment, zmartwiłem się. Spróbowałem otworzyć, zamknięte. Usłyszałem muzykę. Trudno, innym razem, jestem zbyt głodny by si do niej dobijać.
Pojechałem do miasta, znalazłem restaurację. Usiadłem w środku i zamówiłem lazanie.

Westchnęłam.
- No nie.

- Hej, sama to zaproponowałaś, więc teraz nie szukaj wymówek - ostrzegłem żartobliwie.

Westchnęłam ponownie.
- No dooobra - mruknęłam.

- Twój zapał jest powalający.

Pora sprawdzić jak nowy dom spodoba się Qebehsenuefowi. Wpuściłem go do terrarium i zasnąłem szybę, żeby ciepło nie uciekało za szybko. Patrzyłem jak Qebehsenuef chodzi po kamieniach, dzrzewkach i półkach przymocowanych do ściany. Chyba polubił zlatywanie z najwyższej półki. Popatrzyłem jeszcze chwilę jak się bawi,po czym zadzwoniłem do restauracji w której wygrałem konkurs i zamówiłem sobie dużą porcję ryżu z jabłkami. Od czasu balu bardzo polubiłem ten owoc. Po paru minutach przyjechał dostawca. Rozpakowałem jedzenie i zacząłem siać zniszczenie wśród ryżu z jabłkami.

*sieć zniszczenie...widelcem*

- Wieeem - odpowiedziałam smętnym głosem.

Popatrzyłem na zegarek, który wisiał wysoko na jednej ze ścian.

- Pora obiadowa - westchnąłem. - W sumie jestem troche głodny.

Włączyłam cicho muzykę i wzięłam się za rysunek. W głowie pojawiła mi się myśl żeby zadzwonić do Yors. Jak gadałyśmy ostatnio to niezbyt dobrze poszło...Jestem ciekawa co u niej po tym... Wzięłam telefon i wyszukałam jej numer. Włączyłam głośnomówiący i wzięłam się dalej za rysunek, do mnie doskoczyła Em. Mam nadzieję, że jak zobaczy mój numer to odbierze,a nie zignoruje... westchnęłam.

Siedziałam w biurze, nie mogąc zasnąć przed spotkaniem. Była 5 rano, miałam jeszcze cztery godziny. Wtedy zadzwonił mój telefon.
-Knight Yori, słucham?

-Hej siostra -powiedziałam nie pewnie -mam nadzieję, że nie przerywam

-O 5 rano? Nie masz co.-Zaśmiałam się.-Co tam?

Uśmiechnęłam sie słysząc jej śmiech
-Wieeesz nie najlepiej, nie najgorzej, ale jakoś jest -zaśmiałam się i wzięłam kolejny ołówek - a tam ?? i czekaj 5 rano... no tak zapomniałam o tej różnicy czasu

-Zdarza się.