BAL

-nie nazywaj mnie w żadnym języku księżniczką -syknęłam ostrzegawczo

-Będę to robił, tak długo jak będę chciał.-Mruknąłem w jej włosy próbując zasnąć.

- Powiedz to patrząc mi prosto w oczy - rozkazałem.

-nie -odsunęłam się od niego -nie mów tak do mnie - powiedziałam a oczy zaszły mi łzami

Zamknęłam oczy. Czy to słuszna decyzja? Nie, nie ma co się zastanawiać. Skoro coś jest na rzeczy, to lepiej przekonać się teraz, niż potem żałować.

Gomen ne Ishie-kun.

Odwróciłam się do niego i powiedziałam.Ski da yo.
-Kocham cię Luka.

Przyciągnąłem ją do siebie z powrotem.
-Mogę tak mówić, bo jesteś tylko moja księżniczką, zrozum to.

-Proszę...-powiedziałam z oczu wypłynęły mi łzy, a w głowie zaczęły mi się pojawiać obrazy z domu gdy ktoś tak do mnie mówił, a wtedy oznaczało to tylko jedno - srogą karę

Scałowałem jej łzy.
-Jeśli cię to tylko uszczęśliwi to wyrzeknę się samego siebie.

-Przepraszam... - szepnęłam- to słowo kojarzy mi się tylko z biciem...przepraszam

Objąłem ją mocno.
-Przy mnie jesteś bezpieczna. Obiecuję...kochanie.

-Wiem, a mimo to... przepraszam-szepnęłam

-Nie masz za co.-Objąłem ją mocno.-Odpoczywaj.
-Proszę.-Dodałem cicho.

-Dobrze -położyłam głowę na jego ramieniu i popatrzyłam rozmarzonym wzrokiem

Pocałowałem ją w czoło.
-Słodkich snów...Sae...

-Oyasuminasai watashi no hīrō

Co ja mam z nią zrobić? 
- Oj no choć tu - wciągnąłem ją w swoje ramiona. - Yori nie musisz się do niczego zmuszać, nie oczekiwałem, że powiesz mi te słowa natychmiast - westchnąłem. - Zdajesz sobie sprawę z tego, że poznaliśmy się parę godzin temu i wiemy o sobie tyle co nic. Jesteś pewna, że to co do mnie czujesz jest prawdziwe? - spytałem, zamykając ją w moich ramionach. Znając Yori zaraz próbowałaby uciec. A żebyśmy mogli w spokoju porozmawiać nie może uciekać.

Popatrzyłam na niego i lekko się zaczerwieniłam.
-Może i nie znamy się długo, ale czy to ma znaczenie? Jeżeli...jeżeli czuję, że...że jesteś inny...bliższy mi...to dlaczego mam czekać? Nie chcę sobie potem wyrzucać, że nie powiedziałam tego.-Podniosłam wzrok i popatrzyłam mu prosto w oczy.-Mówię prawdę, wyznaję prawdę i tylko prawdę.

- Wierzę ci, ale z buziakiem będziesz musiała poczekać, aż do powrotu. A teraz chodźmy spać mam jutro pracę i w przeciwieństwie do niektórych - spojrzałem na nią sugestywnie - potrzebuję snu. - Położyłem sie z powrotem z Yori w ramionach - ja ciebie też - wyszeptałem zamykając oczy, czekając, aż usnę.

Ma moich ustach pojawił się uśmiech. Szybko, zanim zdążył się zorientować, pocałowałam do i położyłam się z powrotem w jego ramionach. Moja głowa była na jego piersi, mogłam słyszeć bicie jego serca. I od wielu lat, przyniosło to ukojenie.
-Cóż, nie mam siły by się z tobą kłócić, ale kiedyś się odegram z tego buziaka.-Mruknęłam i zamknęłam oczy, odpływając w krainę snu-wreszcie wolną od majaków przeszłości.

Chyba nie wypadłem z formy. Czas sprawdzić wynik. Celność: 100%, Czas reakcji: 0.38 sekundy. Nowy rekord strzelnicy. Nie jest źle. Teraz trzeba zająć się raną. W pokoju mam coś idealnego do tego celu.

Ruka napisał:

Co ja mam z nią zrobić? 
- Oj no choć tu - wciągnąłem ją w swoje ramiona. - Yori nie musisz się do niczego zmuszać, nie oczekiwałem, że powiesz mi te słowa natychmiast - westchnąłem. - Zdajesz sobie sprawę z tego, że poznaliśmy się parę godzin temu i wiemy o sobie tyle co nic. Jesteś pewna, że to co do mnie czujesz jest prawdziwe? - spytałem, zamykając ją w moich ramionach. Znając Yori zaraz próbowałaby uciec. A żebyśmy mogli w spokoju porozmawiać nie może uciekać.

Mam nieodparte wrażenie, że coś baaardzo podobnego powiedział jej Ishie xd

Mjuk, co nie? Tylko u niego było pare dni, a nie pare godzin, Luca podniósł poprzeczkę xd

I nie mam zielonego pojęcia czemu Yors przeprasza Ishiego skoro niczego między nimi nie ma i nie było.

Plus:
Nie wierć się bo nie usnę - wymamrotałem otwierając jedno oko by na nią spojrzeć. Nawet jak śpię to jestem w pełnej gotowości do walki, potrzebuję zatem kompletnej ciszy i bezruchu.

Ciszy, bezruchu i kobiety przytulonej tak ciasno, że blokuje ruchy i niweluje sens jakegokolwiek spania w gotowości

- Pozwól mi się kochać.

Tak Saeś. Pozwól mu się kochać. Toć mówią, że trza kochać samego siebie, a odrobina narcyzmu jeszcze nikomu nie zaszkodziła, prawda?

Logika Lucki, nikt jej nie zrozumie. Nawet ja sama xD


Hime:
Po drodze do pokoju spotkałam Uriego. Razem weszliśmy do jego pokoju, gdzie rozwalona na łóżku spała Hiyorin, a Yuno najwyraźniej brała prysznic, bo słyszałam odkręconą w łazience.
- Czyli już nie muszę ich szukać - powiedziałam. Szybko przygotowałam się do snu i położyłam obok Hiyorin.
- A gdzie ja mam spać - spytał oburzony Uri.
- W salonie widziałam bardzo wygodną kanapę.

Uri:
Stwierdziłem że nie mam siły się z nią kłócić. Podreptałem do salonu z poduszką i kocem. Położyłem się na kanapie, po chwili dołączyła do mnie Yuno, ja zwinąłem się w kłębek na jednym końcu kanapy, a ona na drugim i tak usunęliśmy.

Już prawie świt. Pora iść spać. Dwie godziny chyba starczą aż nadto.

*trutururururu kid*

Oddychałam głęboko, kiedy zobaczyłam jego twarz.
-Stęskniłaś się za mną kotku?-Jego głos był jak zawsze zimny a spojrzenie bezlitosne. Widziałam jak wyciąga ręce, wiedziałam czego chce.
-NIE!-Krzyknęłam i usiadłam na łóżku. Rozejrzałam się po pokoju i odetchnęłam.-Nie ma go, nie ma...