BAL

Sae i jej chłopak sobie poszli i znowu zostaliśmy z Naokim sami.
- Ona mnie przeraża - nieświadomie wypowiedziałem na głos moje myśli.

Stanęłam przy barierce na balkonie, który był w sumie dużo większy niż się spodziewałam, i zaczerpnęłam świeżego, chłodnego powietrza. Bal był fajny, ale odrobina przerwy nigdy człowiekowi nie zaszkodzi.

Tym bardziej, że Ishie, jako ten obrońca uciśnionych prawdopodobnie chciał pobiec za Yori i dowiedzieć się co się stało - jak zwykle zresztą - to co go będę zatrzymywać.

Każdy ma własne sposoby na radzenie sobie z problemami.

Zaśmiałem się.

- Niby czemu? Sae jest przemiła.

Wypadałoby się przewietrzyć. Z tym postanowieniem spuściłem Yori z oczu i ruszyłem w kierunku balkonu, a dojście tam ze względu na tańczące pary zajęło mi więcej czasu niż bym się spodziewał.

A tam spotkałem Miran. No po prostu szok.

- Widzę, że ty również chcesz odetchnąć - powiedziałem, opierając się nonszalancko o barierkę obok niej.

- No cóż, to raczej wynikało z tego co powiedziałam ci na pożegnanie prawda? Chyba, że byłeś zbyt zajęty myśleniem na jakiś inny, bardziej absorbujący temat... - uniosłam znacząco brew - Wtedy mogło ci to umknąć.

- Ale gdy się złości jej oczy robią się takie straszne - powiedziałem cicho i ciarki mnie przeszły na ich wspomnienie.

- Nie umknęło mi - zaoponowałem. - Ale "chwilka przerwy" może oznaczać wiele rzeczy - zauważyłem.

- Bo jest kobietą - powiedziałem bardzo poważnie i ze zgrozą, ale po chwili się roześmiałem.

- No cóż, teoretycznie tak. - przyznałam mu rację, opierając łokcie na barierce i podbródek na dłoniach. - A ciebie co tutaj sprowadza?

- Wiem coś o tym, wychowywałem się z siedmioma kobietami. Jednak żadnej z nich oczy nie robiły się takie...mordercze.

- To samo, co ciebie, moja droga.

- What doesn't kill you makes you stronger - zanuciłem z uśmiechem.

- W takim razie mogę dotrzymać ci towarzystwa. I właściwie co ostatnio wszyscy używają w stosunku do mnie zaimków dzierżawczych?

- Sprecyzuj "wszyscy" - uniosłem delikatnie brew do góry.

- Ty i Zeke. Ale to brzmi mniej dramatycznie. Plus, twój braciszek próbował mnie uszeregować na stanowisku podsekretarza czy kogoś takiego.



mońs mówi, że masz jje przynieść na pon jakomś ksiunszke

ale ja nie wiem jakom ksiunszke
___________________________________________________________________________

- W sensie, że Natsuo? To co wyście robili?

mońs mówi: no żizas, serio


____________

- Planowaliśmy przejęcie władzy nad światem. - odparłam, po czym dodałam. - Nigdy nie mówiłam, że jestem dobrą i odpowiedzialną opiekunką do dzieci.

- Będę pamiętać, żeby nigdy nie zostawiać Natsuo z tobą i Zeke. To niezdrowe - westchnąłem. - Jest za młody na takie intrygi. Poczekaj do jego szesnastki, co?

- Nigdy nie jest się za młodym na rozpoczęcie planu zawładnięcia nad światem. - stwierdziłam. - Jak chcesz możesz jeszcze się przyłączyć. Natsuo nie ma podsekretarza.

- To ty kim w końcu jesteś? I kim, do jasnej anielki [bo nie do ciemnej, upsi] jest Natsu w tym wszystkim?

- Natsuo jest przyszłym premierem. A jeśli chodzi o mnie to zrzekłam się jakiegokolwiek stanowiska.

- Czyli jesteś bezwartościowym podwładnym? - nie mogłem się powstrzymać od uśmiechu. - A Zeke?

- Zeke jest gościem od wybuchów. A ja jestem bezwartościowym podwładnym, który współpracuje z rządem i w bliskiej przyszłości przejmie go zanim ktokolwiek się zorienci.

- Zmartwię cię, bo Natsuo ma bardziej przenikliwy umysł niż wszyscy myślą i nie pozwoli ci zająć swojego stanowiska ani żadnego wyższego.

Zachichotałem. Po czym zakryłem usta dłońmi. Zachowuję się przy nim jak dziewczyna. Dobrze, że jest tu tak ciemno przynajmniej nie widzi moich rumieńców.