Centrum Treningowe nr. 12 :v

*Natsuo*

- Ale nie lubię jak Kuroe jest na mnie zły - wydąłem dolną wargę w wyrazie lekkiego nadąsania.

Przestałam się szczerzyć, ale uśmiechałam się dalej pod nosem.
- Też bym nie lubiła, ale jeszcze nie miałam okazji poznać większości jego reakcji, w sumie.

*Kuroe*

- I lepiej tej nie poznawaj - wymamrotałem.

Zobaczyłam, że Centrum jest już prawie na wyciągnięcie ręki, więc przystanęłam.
- Przecież jest taki spokojny i opanowany... aż do bólu, bym powiedziała - odparłam cicho, gapiąc się na chodnik.

*Natsuo*

- Mhm. Dlatego jak krzyczy jest straszny - zjadłem do końca rożek.

Spojrzałam na niego smutno.
- Skrywa więcej, niż mogę sobie wyobrazić. Rozumiem... - spojrzałam w niebo, kończąc lody.

*Natsuo*

- W domu jest całkowicie inny niż tutaj. Ale coraz bardziej się rozluźnia, widzę to.

Westchnęłam.
- Myślisz, że mam szansę zobaczyć kiedyś prawdziwego Kuroe?

*Natsuo*

- Nie mam pojęcia. Taki całkiem rozluźniony.. jest tylko przy mnie i Kaori - odpowiedziałem trochę za szybko. No i kij, może nie zauważy. W sumie nie skłamałem..

Spuściłam głowę.
- Jest dla mnie bardzo miły. Chciałabym się odwdzięczyć, ale co ja zrobię na ślepo? Nie znam tej historii, nie chcę go urazić... Miran się zwierzał. Chciałabym być taka jak Miran! - zakrzyknęłam z rozpędu, wyprostowując się.

*Natsuo*

- Łoł, kobieto, zwolnij trochę. Nie zagalopowałaś się?

Wycofałam się z pokorą.
- Sorki, jakoś tak mi się wymknęło. Po prostu ciekawe co powoduje, że ludzie nie mają do mnie takiego izi zaufania - zakręciłam resztką rożka.

*Natsuo*

- Albo raczej co jest takiego w Miran, że postanowił jej się zwierzyć - podsunąłem.

Spojrzałam na niego posępnie.
- Cicho siedź, wzbudzasz kobiecą zazdrość. A tak serio, to mnie też to ciekawi... - w przypływie nagłej szczerości złapałam go za nadgarstki, uśmiechając się powoli coraz bardziej radośnie.
- Arigatō, Natsu-oniichan! Za to, że wytrzymałeś i pomogłeś.

*Natsuo*

- Hee? Ja nic nie zrobiłem przecież - popatrzyłem na nią zdziwiony, przechylając głowę na bok.

- Udzieliłeś mi supi godnych premiera porad, już zapomniałeś?

*Natsuo*

Zmierzyłem ją wzrokiem.

- Masz małe wymagania kobito.

*uśmiech Natsu alert*
- No!

*Natsuo*

...

- Mi tam pasuje - wzruszyłem ramionami, śmiejąc się lekko.

Puściłam jego nadgarstki i odsunęłam się trochę, odwzajemniając wciąż uśmiech.
- Chyba czas na nas.

*Natsuo*

- Idziesz do siebie?

- Uhm, no. Późno już. Natsu? - spytałam, odwracając się jeszcze w jego stronę.

*Natsuo*

- Mhm? - szedłem za nią.

- Kiedy znowu wpadniesz?

*Natsuo*

- A bo ja wiem? Daj mi swój numer to ci napiszę jak będę miał zamiar - zaproponowałem.